Dierentehuis heeft vele handen nodig| door Tom Hendriks
Vanuit allerlei hoeken en gaten word ik bespied. Het is muisstil. Er beweegt niets. Maar dan voel ik ineens een stootje tegen mijn linkerbeen. Achter mij staat een Cyperse kat om mijn aandacht te vragen. Nog een kopstootje en een zacht miauwtje. Het is alsof ik een reïncarnatie zie van Floortje, de poes die wij hier in 1998 hebben gevonden en die ik helaas een jaar geleden moest laten inslapen. Weemoed overvalt mij, maar ik ben hier om mijn handen te laten wapperen. Dus aan het werk, want het dierentehuis heeft vele handen nodig. Elke dag weer.
De haan kraait al vroeg in Dierentehuis Kennemerland aan de Keesomstraat. Als ik om half 9 arriveer om een dagje als vrijwilliger mee te werken lopen op de uitlaatvelden al verschillende honden om luid blaffend van wat meer bewegingsvrijheid te genieten dan in hun hokken. Er zijn tien velden en de honden worden zorgvuldig geselecteerd om onderlinge “onenigheid” te voorkomen. Een tijdje later mag ik meehelpen om de dieren van de velden terug te brengen naar hun hok en de tweede ploeg op de velden te zetten. Ik heb er moeite mee om de vaak uitbundig opspringende dieren aan te lijnen, maar het lukt ook mij enkele honden op hun plek te brengen. Dan wordt er in het personeelsverblijf even koffie gedronken en worden de taken voor deze ochtend verdeeld. Wie er zorgt voor de honden, wie voor de katten en wie de konijnen voor zijn/haar rekening neemt.
Dierentehuis Kennemerland bedient een grote regio: Haarlem, Bloemendaal, Bennebroek, Heemstede, Haarlemmerliede, Spaarnwoude, Hillegom en natuurlijk Zandvoort.. Er werken zes verzorgers fulltime en drie parttime en daarnaast zijn er zo’n 70 vrijwilligers. Die zijn er natuurlijk niet allemaal tegelijk. Sommige vrijwilligers komen drie keer per week, anderen eens per twee weken. Ook stagiaires kunnen er voor hun studie terecht en soms zijn er mensen met een taakstraf aan het werk. De werkploeg kan dus per dag zeer verschillend zijn en dat legt een behoorlijke druk op de vaste verzorgers, die voortdurend alert moeten zijn om alles in goede banen te leiden.
Na de koffie worden de velden leeg gehaald en mag ik meehelpen de hondenhokken te verschonen. Eerst de dieren naar hun buitenhokken lokken en snel het luik achter hen sluiten. Dan de binnenhokken leeg ruimen, nat spuiten, schrobben met schoonmaakmiddel, schoon spoelen, met de wisser drogen en inruimen. Dan moeten de bewoners naar hun binnenhokken worden gelokt, gaan de luiken weer neer en begint het reinigen van de buitenverblijven. Een behoorlijke klus, die ik aan het eind van de dag goed in mijn bejaarde rug zal voelen.
Dan wordt het weer tijd de honden in ploegjes een tijdje uit te laten op de velden, maar ik mag als poezenmens naar de kattenafdelingen. Meervoud, jawel. Want naast de logerende katten zijn er veel plaatsingskatten, verdeeld over twee kamers. En daarnaast de kamers met die schattige kittens. En dan de quarantaine-afdeling, voor de pas binnengebrachte dieren. En niet te vergeten de ziekenafdeling. Ook dat moet allemaal worden verschoond. De kattenbakken worden gevuld met aan repen gescheurde oude kranten en ook de krant met dit verhaal zal er wel in terecht komen.
Alleen verzorgen van de dieren is niet genoeg, ze hebben vooral ook liefde en aandacht nodig. Die wordt ook geschonken door diverse knuffel-vrijwilligers, die speciaal komen voor het socialiseren van de katten. Anderen komen alleen om met de honden te wandelen. Zo zit ik dus een tijdje in een buitenverblijf met een kat op schoot, die hoorbaar van mijn aandacht geniet. Eigenlijk vind ik het zielig om weg te gaan.
Het is jammer, dat sommige vrijwilligers er al na een paar keer zomaar de brui aan geven, dus vrijwilligers zijn altijd van harte welkom. Financiële hulp trouwens ook. Iedere gemeente in Nederland heeft de plicht om zwerfdieren onderdak te bieden en geeft dan ook een vergoeding voor het opvangen en verzorgen van een zwerfdier. Maar deze bijdrage dekt alleen de kosten voor de eerste veertien dagen van een verblijf. Een asiel is verplicht een nieuw zwerfdier minstens twee weken “vast te houden” voor de eventuele eigenaar.
Alle dagen, die een zwerfdier langer in de opvang zit moeten dus door het asiel worden betaald. Gemiddeld zit een dier zes tot twaalf weken in het asiel, waardoor het grootste deel van de kosten door het asiel worden gedragen. Ook Dierentehuis Kennemerland is voor deze kosten dus zeer afhankelijk van giften. Bedrijven en particulieren kunnen daarnaast ook een hok adopteren voor 60 (kat) of 120 euro (hond). En wie zijn hond of kat in het tehuis laat logeren steunt ook het asiel financieel.
Niet alleen de dieren, maar ook de medewerkers en vrijwilligers verdienen het, dat zo goed mogelijk zorg kan worden gegeven. Daarom kan men nu ook voor een klein bedragje per maand vriend van Dierentehuis Kennemerland worden. Bij de honden- en bij de kattenafdeling staat een bord met daarop een plaatje met de namen van de vrienden. Sinds kort ook eentje met Namens Floortje erop.